Nou hehe, daar zijn we dan eindelijk.

Inmiddels al bijna 2 weken in China en ik kan nou niet zeggen dat alles soepeltjes is verlopen ...

Waar zal ik beginnen ...

15 februari na 2 ellendige lange vluchten was ik dan eindelijk aangekomen in Beijing, vol goede moed kon mijn avontuur beginnen. Eenmaal aangekomen bij het gastgezin was er al meteen het een en ander te merken van de cultuurverschillen. De ouders van het gastgezin waren namelijk op vakantie naar Japan. Ze zouden 3 dagen later terug komen, wat ik erg raar vind want als je iemand in huis neemt voor 5 maanden dan ben je toch thuis als diegene aankomt, maarja dat zullen we dan maar wijten aan de cultuur.

Het gezin bestaat uit moeder, vader, dochter van 4, zoon van 2, oma, zus van oma en nog 2 nanny's, een drukke boel dus.

De dagen erna kreeg ik een training van het bureau in Beijing over wat allemaal van mij verwacht word en hoe ik alles het beste kan doen. Ook werd mijn "werk" schema gemaakt. Elke dag tot 22.00 met de kindjes spelen en spelende wijs engels bijbrengen. Wat in vredesnaam moet je met kindjes van 2 en 4 tot 22.00 's avonds doen, die horen dan allang te slapen !?!?!?

Goed dacht ik, we zullen het zien...

De dagen erna kwamen steeds meer frustraties in me naar boven over hoe het er allemaal aan toe gaat hier binnen het gezin. Oma en tante zijn constant bij de kinderen, lopen ze overal achterna waardoor het voor mij heel erg moeilijk is om er tussen te komen. Vader heb ik 2/3x eventjes vlug Hoi Hoi gezien want hij is constant aan het werk en komt ook niet thuis in de avonden, moeder ligt elke dag tot minimaal 13:00 in bed, ik heb haar gevraagd om samen met mij iets te ondernemen en zijn naar het Olympisch Park geweest, erg leuk maar dit tripje duurde helaas maar z'n 15 minuten want moeder komt niet graag het huis uit zei ze... heel erg mobiel ben ik niet want het dichtstbijzijnde metro station is 47 minuten lopen... Nu is er de mogelijkheid om een fiets te pakken maar het verkeer is hier super gevaarlijk (lees 3 baansweg waar 5 auto's door elkaar rijden), dus dat zie ik niet zo zitten. De kinderen vinden het normaal om mij zomaar te slaan of me te stampen, dit gebeurt dagelijks. Het is zelfs al eens voorgekomen dat ik me heb moeten opsluiten op mijn eigen kamer met de deur op slot omdat het jongetje niet wou stoppen met me te slaan en te stampen, waardoor hij dus maar verder ging tegen de deur, een jongetje van 2 jaar oud !!! En niemand zegt er iets van... Niemand spreekt engels, wat het ook heeeeel erg moeilijk maakt om iets te vragen of te vertellen. Zo heb ik ze op de hoogte proberen te stellen van mijn vis allergie, wat de meeste mensen wel weten, heel erg is. Toch kreeg ik eergisteren vis te eten, ik had het niet in de gaten want het waren hele heeele kleine mini garnalen die er in mijn ogen gewoon uitzagen als pitjes, goed de hele avond ziek in bed gelegen dus ...

Kortom daarom heb ik besloten om niet bij dit gastgezin mijn 5 maanden vol te willen en kunnen maken. Een gezin met wat oudere kinderen, die wat centraler wonen, of op z'n minst dicht bij een metro station, en die wat meer engels spreken, dat is wat ik zoek.

Goed, mijn verhaal gedaan naar Nederland toe en ook dat bureau was ervan overtuigd dat dit niet het geschikte gezin voor mij is. Maar ja ik heb natuurlijk een contract getekend met het bureau in Beijing dus het is een heel geregel om dit nu fatsoenlijk te beëindigen zodat alle partijen tevreden zijn. Er is al een gastgezin voor me gevonden in een andere stad, Shenzhen, dit is de aangrenzende stad van Hong Kong. Ze zochten iemand voor 2 maanden, ze wonen 3-10 minuten lopen van winkels en een metrostation, ze hebben al vaker Au Pairs in huis gehad en de ouders hebben beide op een internationale school gezeten dus ze spreken goed engels. Dus ik hoop dat ik een deze dagen te horen krijg dat ik hier weg kan en naar dat gezin mag! Het is dus allemaal even spannend en afwachten.

To be continued .................